Littekens, ze zitten overal
Littekens
ze zitten over mijn hele lichaam
sommige nog wat nieuw
andere zie ik al een hele tijd staan
Allemaal
met hun eigen betekenis
de gebeurtenissen en pijn in mijn huis gekerfd
alsof het dus vereeuwigd is
Confrontatie
elke dag weer als ik me uitkleed
zie ik alle beelden weer voor me
waarbij ik mijzelf in mijn huid sneed
Littekens
over mijn lichaam en op mijn hart
ze zorgen voor de pijn die ik meedraag
en ik niet zomaar kan beginnen aan een nieuwe start
Reacties op dit gedicht
| saskiatje: | Maandag, mei 20, 2002 12:21 |
| ik herken me er helemaal in meissie...ik dacht altijd dat ik de enigste was maar als ik dit zo zie dan besef ik dat er veel meer zijn die zichzelf verminken...:( | |
| framboosje: | Zaterdag, maart 23, 2002 20:20 |
| herken ik veel in!!elke keer littekens, met telkens wel een reden... veel sterkte!! (doe zelf ook aan zelfverwonding) |
|
| sabrina: | Zaterdag, maart 16, 2002 18:58 |
| Stilte...... Ik herken het beeld, de littekens die elke dag zichtbaar ijn ieder met een verhaal. Hoop dat het snel beter gaat. Groeten sabrina. (ben zelf ook een 'snijder') |
|
| sandra: | Zondag, februari 24, 2002 13:57 |
| je weet wat ik heb gezegd in de trein, ik hoop dat het je lukt! heel veel liefs en xxx san |
|
| Lies *: | Dinsdag, februari 05, 2002 00:41 |
| hee lieve kim, ja, god, inderdaad, traantjes die ik in de bus niet heb kunnen laten gaan, zitten hier wel bij lieverd.. En alsjeblieft lieverd, laat die verslaving van zelf pijniging gaan..het was allemaal niet jou schuld, en daar hoef jou lichaam dus ook niet voor te betalen meis..k weet t klinkt zo makkelijk, maar.. ik weet het.. ik weet het heel veel koezies liesje (von Deutschland) |
|
| almer: | Zondag, januari 27, 2002 00:25 |
| jemig kimmy. als ik het zelf niet had meegemaakt in t klein. dan had ik gedacht jezus wat erg. en dat denk ik nog.maar minder omdat ik het begrijp. maar ik deed het alleen omdat ik zo door t lint was dat ik mezelf niet meer was. maar jij bent er toch wel met je verstand bij? en je weet dat ls je ze ziet dat ze je alleen nog maar meer pijn doen dan ze al deden. houd daar alsjeblieft mee op kim. het lost niks op. sla dan je kussen maar in elkaar ofzo. ik weet dat t makkelij gezegd is maar dit kan | |
| Mila: | Zaterdag, januari 26, 2002 12:57 |
| Heel mooi... *traantjuz*... maar met snijden los je niks op, sterkte! | |
| Steven Vermeulen: | Woensdag, januari 23, 2002 12:27 |
| zolang er emotioneel maar geen littekens zijn, veronderstel ik dat het wel in orde komt, of niet? | |
| Hans Winter: | Woensdag, januari 23, 2002 01:22 |
| Je huid is je huis, zo kan je volgen. In huis kerf je je huid, zo is het ook te verstaan. In huis vind je jezelf niet thuis, vraag je je af of het ooit besloten zal zijn. |
|
| Harrie: | Woensdag, januari 23, 2002 00:16 |
| Die littekens zitten er nu, helaas kun je daar weinig meer aan doen :( Maar probeer please in te zien, dat jezelf pijnigen niks oplost!!!!!!! Laat er alsjeblieft niet meer van zulke littekens bij komen!!! Liefs Harrie |
|
| diddo: | Dinsdag, januari 22, 2002 20:07 |
| *tranen* | |
| bevertje: | Dinsdag, januari 22, 2002 19:53 |
| Ik ken het lieverd... elke dag zie je ze weer zitten... Maar... je weet het he! het komt allemaal goed!! Ik hou van je!! Knufffffffffff naoom |
|
| Robski: | Dinsdag, januari 22, 2002 19:40 |
| Klinkt herkenbaar.. maar... zet je er overheen.. je zal ermee moeten leren leven.. Sterkte.... Rob |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vlinder538 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||