Droom
Ik werd meegetrokken door de golven.
Steeds verder weg van iedereen.
Ik werd er helemaal door bedolven.
Kon ook nergens anders heen.
Aan de kant stond mijn familie,
met wat zogenaamde vrienden erbij.
En ze lachten met elkander,
niemand stak een hand naar mij.
Vechtend tegen het woeste water.
Probeerde ik terug te gaan aan land.
Maar toen ik bijna op wou geven.
Was er ineens die vreemde hand.
Met liefde werd die toegestoken.
En bracht me terug naar de overkant.
Mijn familie en vrienden lieten me bijna ondergaan.
Maar ik weet nu uit ervaring.
Dat het met vreemde handen goed met me zal gaan.
Rian
Reacties op dit gedicht
| M@rcel: | Vrijdag, januari 12, 2007 18:14 |
| prachtig intens mooi geschreven Liefs M@rcel |
|
| erje: | Vrijdag, januari 12, 2007 16:50 |
| koester die vreemde handen beter een vreemde goede hand in jou hand dan tien loslatende familie banden wens jou alle goeds en liefs toe knuff erje |
|
| Will Hanssen: | Vrijdag, januari 12, 2007 16:44 |
| Wat mooi geschreven Riann! Uit het diepste duister van de nacht zonder gefluister intens zacht wordt het licht geboren je hoeft niets te vragen bij het ochtendgloren gaat het dagen... Liefs, will |
|
| elze: | Vrijdag, januari 12, 2007 15:43 |
| zo is dat,,hou vol dit geluk kuslaifs elze |
|
| mums: | Vrijdag, januari 12, 2007 14:59 |
| pak die handen aan lieverd, dan zul je je eigen kracht weer terugvinden. liefs mums |
|
| hiljaa: | Vrijdag, januari 12, 2007 14:31 |
| sterk intens verwoord! knufleifs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Riann | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 12 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||