donderdagnacht
middernacht
sluit alle deuren
doe het licht uit
voelt als het einde van de wereld
deze donderdagnacht
er is geen geluid
buiten valt de regen
en wat ik ook probeer
krijg het niet rustig in men hoofd
deze donderdagnacht
de ruimte in deze kamer
buigt over mij heen
en al mijn angsten
laten mij hier alleen
mijzelf en mijn televisie
het volume staat uit
blauwe lichten dansen rond
en nog steeds
krijg ik het niet rustig in men hoofd
daglicht klimt langs de muren
de wereld ontwaakt
en ben ik weer gered
sluit alle deuren
doe het licht uit
voelt als het einde van de wereld
deze donderdagnacht
er is geen geluid
buiten valt de regen
en wat ik ook probeer
krijg het niet rustig in men hoofd
deze donderdagnacht
de ruimte in deze kamer
buigt over mij heen
en al mijn angsten
laten mij hier alleen
mijzelf en mijn televisie
het volume staat uit
blauwe lichten dansen rond
en nog steeds
krijg ik het niet rustig in men hoofd
daglicht klimt langs de muren
de wereld ontwaakt
en ben ik weer gered
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Vrijdag, januari 12, 2007 16:19 |
| droevig, misschien dat een avondwandeling, je slapeloosheid op zou lossen. Knuffie Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 12 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||