tegelijk met jou verdween de tijd
Tegelijk met jou verdween de tijd
en daarmee ook loste het leven
op in de leegte die er zich vormde
toen jouw leven zich vervreemdde van jouw lichaam.
Tegelijk met jou verdween de wereld
en werd al het leven vernietigd door die
ongrijpbare kracht die ook woedde
in jouw lichaam toen je het verliet.
Tegelijk met jou verdween de liefde
en deed alle harten bevriezen.
Liefdeloze sneeuwvlagen raasden door de landen waar
door jouw vertrek het geluk weggevaagd was.
maar
je leeft nog
in mij
...
Reacties op dit gedicht
| Marjolein.: | Donderdag, maart 15, 2007 18:37 |
... Stilte. Wat is dit mooi omschreven, hierbij past inderdaad enkel stilte. |
|
| Anna F: | Dinsdag, januari 16, 2007 21:04 |
| Het verbaast me dat er geen reacties zijn op dit gedicht! Zo triest en toch zo heel erg mooi geschreven. Liefs, Anna |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lainey | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 12 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||