en vogels zingen fluitlied'ren dwars door
muren van angst; laten bloemen dansen gaan
en lakens spelen. Zelfs verdriet wordt van pijn ontdaan
en straalt gelukklanksel naar ieder zielsgehoor
zal de wereld zuiveren en kleuren laten;
nergens overheerst zwart en uit elk litteken
ziet men vlinders groeien; daar breken
zorgen enkel af door pijn teder verlaten
maar slechts rood kan bovenkomen in
dit deel van het bestaan; elk ander ziet te min
door de greep van angst, diep in mij
niets zal mijn lach weder kleuren rijzen
en het grijs naar licht doen wijzen, enkel
droom, nimmer in echt laat de droefenis mij vrij.
*en mislukt, de rijm komt gewongen over en heb het verkeerde rijmschema gebruikt, maar laat het deze keer maar bij de boodschap...*