Verlaten…..

Ik loop door de straten,
Voel me verlaten.
Ik voel me kwetsbaar en klein.
Dat gevoel is niet fijn.

Hoe is dit zo gekomen,
Dat ik me zo volkomen
Verlaten voel
Ach.. jij weet toch niet wat ik bedoel.

Ik wil
Mijn leven gelukkig maken
Mezelf weer zorgeloos en pril
En blij maken

Ik lig alleen,
En verlaten op het stadsveld
En er is een vraag,
Die me telkens weer kwelt,
Waarom is er niemand die mij helpt?

Er kwamen grote tegenslagen.
Ik voel me weer net zo teneer geslagen
Als toen.
Hier op aarde,
Zit ik mijn tijd te verdoen.

Er komt weer zo’n dieptepunt aan,
Waarin ik mezelf wil pijnigen, vervloeken en slaan
Ik merk het, ik draai door
Waar in hemelsnaam, leef ik nou nog voor?

Dit moet echt stoppen
Ik moet mezelf ontpoppen,
tot een sterke vrouw
Die tegenslagen aankan
En die het kwaad uit haar leven verbant.

Ik ben nu volop in de weer.
Op het leven zinvol te maken
Maar telkens.. keer op keer,
Zit ik mezelf weer af te kraken.