Zweef niet steeds
In het duister,
zie ik jou,
door oogleden gesloten heen,
sluipen door mijn gedachten,
en dat nu al vele nachten.
Je adem,
als duizend kleine warme handen,
raakt mijn huid,
en elektrische tintelingen
springen,
van haar naar haar,
tot ik bedaar.
Oh lieveling,
klein,
fragiel en breekbaar ding,
zweef met je hart,
die ik nooit had,
en toch verloor,
alsjeblief,
niet steeds tussen mijn vingers door.
zie ik jou,
door oogleden gesloten heen,
sluipen door mijn gedachten,
en dat nu al vele nachten.
Je adem,
als duizend kleine warme handen,
raakt mijn huid,
en elektrische tintelingen
springen,
van haar naar haar,
tot ik bedaar.
Oh lieveling,
klein,
fragiel en breekbaar ding,
zweef met je hart,
die ik nooit had,
en toch verloor,
alsjeblief,
niet steeds tussen mijn vingers door.
Reacties op dit gedicht
| lommert: | Zaterdag, januari 13, 2007 10:15 |
| heel graag gelezen...in het duister veel te zien, te denken;) willem |
|
Over dit gedicht
| Auteur: diederiek versluys | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 13 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||