Toen ik niet meer leefde
Toen vervaagde de tijd,
het verleden
toen verdronk verdrient in pijn
waar angst bedrogen werd door
mijn vergeten leven.
toen ik niet meer leefde
vergaten zij mij,
en toen, toen stierf ik
in mijn dood
alleen.
het verleden
toen verdronk verdrient in pijn
waar angst bedrogen werd door
mijn vergeten leven.
toen ik niet meer leefde
vergaten zij mij,
en toen, toen stierf ik
in mijn dood
alleen.
Reacties op dit gedicht
| ana (stacia): | Vrijdag, januari 19, 2007 10:20 |
| Denk je ? Sterkte ! liefs ana |
|
| lely elfje: | Woensdag, januari 17, 2007 17:40 |
| jij sterft nie alleen meis! hvj kus elfje |
|
| xUnkissed: | Zondag, januari 14, 2007 19:01 |
| Ze vergeten je heus niet! Ze hebben alleen verdriet, en mooie tijden vergaan, maar herinneringen blijven bestaan x Liefs Knuff Catharina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: (rottig)appeltje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 13 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||