Kinderjaren

Lopend langs een speeltuin,
Denk ik aan vroeger.
Een tijd die lang geleden begon,
En nog steeds doorgaat.
De duurvorm.

Vroeger was alles anders,
Het was een spel,
Zonder regels.
Zonder doel.

Vroeger had je altijd iemand die je troostte,
Als je was gevallen,
Of onvoorzichtig was geweest.
Altijd iemand die je een helpende hand bood.
Altijd iemand die zorgde voor je brood.

Vroeger had je een onbezorgd leven,
Er waren geen deadlines,
Geen tegenslagen,
Geen ruzies,
Geen eenzaamheid.

Ik loop verder.
Verder weg van mijn kinderjaren,
Dat onbezorgde gevoel,
Zakt steeds verder.
Bij elke stap die ik zet,
Zakt mijn kindertijd verder.

Ik kom thuis,
Zeg pa&ma gedag,
Ga naar boven,
En leidt mijn volwassen bestaan.

Het is eindelijk weer weekend.
Geen verplichtingen meer.
Geen gezeur meer.
Ik voel me weer een beetje kind.

Zondagavond,
Ik overdenk mijn weekend.
Loop nog even na te genieten,
Voordat ik weer moet gaan werken.

Het is weer maandag,
De wekker gaat.
De sleur.
Het gezeur.
Niks voor mij.