begraven
begraven
wat je diep treft doet eeuwig pijn
t'mag nog zo lang geleden zijn
soms komt het terug
en dan verdwijnt het weer
en dan hoop je
dat het nooit meer terug komt
pijn en verdriet
ja lacht zodat het niemand
jou geheim ziet
elke dag wil ja alles begraven
maar je kunt het niet
ik heb het los willen laten
maar steeds komt het terug
;(
marc
14/01/07
Reacties op dit gedicht
| Roo$je: | Zondag, januari 14, 2007 20:08 |
| Het verleden moeilijk los te laten, maar om verder te gaan, te leven is er een plaatsje nodig voor het onverwerkte verdriet! Hoe je dat plaatsje vindt of hoe je met zo''n gevoelens omgaat, is voor mij ook nog altijd een heel groot raadsel... Liefs, Kus |
|
| Hilly N: | Zondag, januari 14, 2007 17:25 |
| switi heeft het al zo mooi gezegt. ik zou het niet beter kunnen. lieve groet van Hilly |
|
| switi lobi: | Zondag, januari 14, 2007 16:05 |
| Draag het als een deel van jou lieve Marc en probeer het leefbaar te maken door het positief te benaderen...zo (wordt) blijft het kneedbaar in een vorm waar je mee om kunt gaan. Zo probeer ik het steeds, misschien helpt het een beetje. Liefsliefs, switi lobi |
|
| mums: | Zondag, januari 14, 2007 12:19 |
| begrijp het helemaal Marc...loslaten is moeilijk... Houd de goede herinnenringen wat langer vast en laat pijnlijke zo minder pijnlijk worden. liefs mums |
|
| jantje maan: | Zondag, januari 14, 2007 12:05 |
| jep de eerste twee lijnen zijn van will tura ,omdat daar waarheid in zit liefs marc |
|
| remie: | Zondag, januari 14, 2007 09:11 |
| geef het een plaats en aanvaard...liefs remie | |
| appelboom: | Zondag, januari 14, 2007 09:07 |
| Hmm.. het verleden wat steeds weer eens opduikt en je volledig kraakt.. herkenbaar. Zoals onze Sunset zegt, geen het een plaatsje, hoe moeilijk het ook is. Liefs, appelboom |
|
| sunset: | Zondag, januari 14, 2007 09:02 |
| Hé Marc, die eerste twee regels komen uit een liedje van Wil Tura ;=). En weet je, het verleden mag je niet vergeten of begraven (Want maakt integraal deel uit van jouw ''zijn''). Maar als je het een plaatsje kunt geven, dan kun je weer verder. En al zal het nog steeds pijn doen, het zal nooit meer verscheurend zijn. Liefs en mijn vriendschappelijke genegenheid, sunset |
|
| anneke van dijk: | Zondag, januari 14, 2007 08:31 |
| loslaten is een bewuste keuze jij kunt bepalen of je je gedachten naar iets wil laten uitgaan.. liefs, namasté, anneke |
|
| Dirk Hermans: | Zondag, januari 14, 2007 08:11 |
| het is een soort gevecht ooit lukt het dat het verleden het verleden is groetjes Dirk |
|
| hiljaa: | Zondag, januari 14, 2007 07:09 |
| doet me aan een lied denken de eerst twe zinnen! iets los laten is zeer moeilijk !! knufleifs--hiljaa-- knufleifs--hiljaa-- |
|
| Windwhisper: | Zondag, januari 14, 2007 02:26 |
| Kon niet slapen en kwam maar weer op de pc, heel verdrietig dit te lezen. Sterkte en slaap lekker, Ik begrijp je wel hoor, Cobie |
|
| MayadeBij*: | Zondag, januari 14, 2007 01:42 |
| gebeurd dan toch.. | |
| MayadeBij*: | Zondag, januari 14, 2007 01:42 |
| hmm.. bij mij voelt het net alsof er nooit iets gebeurt is :) weird. zal de shock van mn lichaam nog zijn (ofzo.. hmmhaha) | |
Over dit gedicht
| Auteur: jantje maan | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||