ark
ark
vaders
tot zijn onze
vader biddend dicht
ineen geschoven licht
gebogen vingers spanden
een hemeldak, om klein als wij
waren stil bij te blijven, te kijken of
wij al beter konden weten hoeveel tijd
dat besloten samen praten besloeg, dat
naderhand vanzelf weer openbrak, of mooier
nog even naar boven draaide tot een bootje,
waarin vele kindervingers graag plagerig
kietelden en graaiden, vlakken harder
levenslijnen zachter aaiden, stapel
dat meer dan neer lieten dalen,
voetjes van de vloer
zoveel steun
namen.
hans
Reacties op dit gedicht
| Wieteke: | Zaterdag, september 22, 2007 18:32 |
| Dank je wel voor jou lieve reactie op mijn gedicht. Ik heb met plezier het jouwe gelezen. Heel mooi geschreven en leuke vorm! Liefs |
|
| Summerfee: | Maandag, september 03, 2007 21:26 |
| warme gevoelens, neergestreken, Gods hand tijdens het ontwerp, alweer een meesterwerk kusss |
|
| Rebelle: | Vrijdag, april 06, 2007 23:35 |
| Mooi, speels deze! Hans, Leuk van vorm ook. Liefs, Rebelle |
|
| Cornelia.dvw: | Zondag, februari 25, 2007 00:53 |
| De eenvoud van het geloof maakt het mogelijk om te varen. Zoals de ark gevaren heeft. Liefs,Cornelia |
|
| Ludy: | Zaterdag, februari 24, 2007 14:32 |
| Als een vrolijk lichtje in het duister dit gedicht. Liefs, Ludy | |
| moongirl1982: | Zondag, februari 04, 2007 08:36 |
| mooi aandachtig heb ik het gelezen... groet moongirl1982 |
|
| kerima ellouise: | Zaterdag, februari 03, 2007 14:00 |
| dank je wel voor je tere en mooie reactie onder mijn schrijfsel ... net zo mooi als jouw ark van woordendicht... dank je wel ! liefs, kerima ellouise |
|
| Radho: | Zaterdag, januari 27, 2007 23:04 |
| Erg knap woord- en vormwerk. Verrassend, begoochelend, verwarrend. Je verdient het tot erelid van "Dada" verheven te worden! | |
| Angèll: | Vrijdag, januari 26, 2007 20:46 |
| Je bent bijzonder -geheimzinnig hans.. Ik lees je lieve antwoorden.. Maar ken je niet. Het voelt vertrouwd.. Niet kill en koud.. Respectvol en acceptabel Alles wat jij zegt.. Is absoluut geen fabel. Lach naar het leven, Dan lacht het leven terug.. Angèll. |
|
| - RuTh -: | Woensdag, januari 17, 2007 15:51 |
| Kleinheid, woorden betekenden toen nog niets Later, beseffen wat het je heeft gebracht jij, prachtige je Steun uit alle hoeken, trotsheid is het woord. |
|
| ja©ky: | Maandag, januari 15, 2007 20:00 |
| Hans, Sterke handen...vooral bij kind zijn, eindeloze gesprekken... stoeien op zijn tijd. Gevormd tot wat je nu bent. Liefs jacky |
|
| Mandje: | Zondag, januari 14, 2007 22:00 |
| bedankt voor je mooie gedicht als reactie op Midwinternacht! liefs, Marianne de Winter |
|
| Dirk Hermans: | Zondag, januari 14, 2007 18:55 |
| heel knap neergezet | |
| Roo$je: | Zondag, januari 14, 2007 18:53 |
| Zoals altijd heel mooi! Leuk om lezen! Liefs, Kus |
|
| Mandje: | Zondag, januari 14, 2007 16:11 |
| knappe vormgeving! liefs, Marianne |
|
| Fari S. : | Zondag, januari 14, 2007 15:21 |
| Beste Hans, Ik ben blij dat ik nogmaals een gedicht van jou lees. En wat lief van jou dat jij voor de vaders iets schrijft. met groetjes, Fari |
|
| appelboom: | Zondag, januari 14, 2007 15:15 |
| Ik sluit me bij Lia aan ;) Liefs, appelboom |
|
| Lia van der Fluit : | Zondag, januari 14, 2007 14:27 |
| mooie layout,,, | |
Over dit gedicht
| Auteur: Hans Winter | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||