Het hoeft van mij niet meer,
De liefde, het doet je alleen maar zeer.
Ik ben er klaar mee,
Je zit er aan vast, de liefde, all day.
Al die leugens die vertelt zijn,
Het doet mijn hart pijn.
De grootste leugen, dat was,
Alsof ik liep door aardgas.
Ik wil niet meer leven,
Ik heb niemand meer iets te geven.
Ik heb geen hoop meer,
Wat willen ze, dat ik hiervan leer?
Een speer recht door mijn hart,
Geen nieuwe start.
Laat mij maar dood zijn,
Dan doe ik niemand meer pijn.
Laat me gaan,
Laat geen traan.
Zie het als een zege,
Dat ik niet meer alleen loop, door de regen.
Dan ben ik veilig boven,
Dan ben ik verdoven.
Tegen alle pijn en verdriet.
Dan maak ik me geen zorgen of iemand het ziet.
Laat me alleen staan,
Laat me zachtjes en langzaam gaan.
Sla geen kreet,
Laat geen traan, maar weet wel, hoeveel het me speet!
Ik ga naar boven,
Waar ze mij wel geloven.
Laat me maar gaan,
Maar ga niet huilen, in jouw zal ik voort bestaan!
| D@aN: | Vrijdag, januari 19, 2007 14:06 |
| Mooi geschreven hoor - ben ''t er wel mee eens | |
| xUnkissed: | Zondag, januari 14, 2007 19:10 |
| Niet opgeven erkomt nog wel iemand, met die je leven deelt. x Liefs Knuff Catharina |
|
| *jessica_genders*: | Zondag, januari 14, 2007 16:58 |
| kom op door zetten niet de moed op geven na regen komt zonnenschijn | |
| Auteur: Lovely** | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||