Persoonlijkheidsstoornis
Ik denk in het zwart/wit in het Yin/Yang.
Het doet me verdriet, het maakt me bang.
Ik heb een persoonlijkheidsstoornis en dat valt niet te genezen.
Dat heb ik niet zelf bedacht dat is psychy's bewezen.
Ik kan er alleen mee leren omgaan.
En dat doet me pijn maar ik moet me er maar weer doorheen slaan.
Weer een lang moeilijk proces in.
En dat doe ik wel erg met tegenzin.
Ik wil gewoon gezond en genezen zijn.
Maar ik word nooit meer zoals ik was dat doet me pijn.
Wat heeft het leven nog voor zin als ik me leven lang met dit rond zal lopen.
Ik maak me zelf kapot, ben mezelf helemaal aan het slopen.
Meer mensen hebben het wel dan niet dat weet ik ook wel.
Maar je heb veel meer dan 5 verschillende soorten maar ik heb er 1 die is voor mij een hel.
Me leven lang heel slecht gaan of juist heel goed.
Dan is me leven fantastisch en dan heb ik in me leven weer geen moed.
Hoe kan ik dan in godsnaam zekerheid van mezelf krijgen.
Waar ben ik gebleven waar is in godsnaam mijn echte eigen?!
Ook blijf ik me hele heel erg impulsief.
Ik heb geen macht meer over mezelf en dat maakt me depressief.
Wie helpt me uit deze nachtermerrie ontwaken.
Wie zorgt dat ik van deze stoornis af kom wie kan me weer aan het lachen maken?!
Op dit moment leef ik in het zwart.
Het gaat niet goed met me, ben helemaal verward.
Ik ben kwaad uitgevallen tegen een leraar.
Voor mij was die gewoon onuitstaanbaar!
En dan niet te vergeten dat ik in ene zelfmoord wilde plegen.
Terwijl ik tegen mezelf zo had belooft dat nooit meer te overwegen.
Ik weet niet wat ik doe... waar ben ik in hemelsnaam in beland?!
Help me ik heb mezelf niet meer in de hand...
Alsjeblieft ik wil weg uit deze shit.
Ik wil niet meer in het zwart denken maar in het wit...
Het doet me verdriet, het maakt me bang.
Ik heb een persoonlijkheidsstoornis en dat valt niet te genezen.
Dat heb ik niet zelf bedacht dat is psychy's bewezen.
Ik kan er alleen mee leren omgaan.
En dat doet me pijn maar ik moet me er maar weer doorheen slaan.
Weer een lang moeilijk proces in.
En dat doe ik wel erg met tegenzin.
Ik wil gewoon gezond en genezen zijn.
Maar ik word nooit meer zoals ik was dat doet me pijn.
Wat heeft het leven nog voor zin als ik me leven lang met dit rond zal lopen.
Ik maak me zelf kapot, ben mezelf helemaal aan het slopen.
Meer mensen hebben het wel dan niet dat weet ik ook wel.
Maar je heb veel meer dan 5 verschillende soorten maar ik heb er 1 die is voor mij een hel.
Me leven lang heel slecht gaan of juist heel goed.
Dan is me leven fantastisch en dan heb ik in me leven weer geen moed.
Hoe kan ik dan in godsnaam zekerheid van mezelf krijgen.
Waar ben ik gebleven waar is in godsnaam mijn echte eigen?!
Ook blijf ik me hele heel erg impulsief.
Ik heb geen macht meer over mezelf en dat maakt me depressief.
Wie helpt me uit deze nachtermerrie ontwaken.
Wie zorgt dat ik van deze stoornis af kom wie kan me weer aan het lachen maken?!
Op dit moment leef ik in het zwart.
Het gaat niet goed met me, ben helemaal verward.
Ik ben kwaad uitgevallen tegen een leraar.
Voor mij was die gewoon onuitstaanbaar!
En dan niet te vergeten dat ik in ene zelfmoord wilde plegen.
Terwijl ik tegen mezelf zo had belooft dat nooit meer te overwegen.
Ik weet niet wat ik doe... waar ben ik in hemelsnaam in beland?!
Help me ik heb mezelf niet meer in de hand...
Alsjeblieft ik wil weg uit deze shit.
Ik wil niet meer in het zwart denken maar in het wit...
Reacties op dit gedicht
| pino1992: | Donderdag, januari 25, 2007 18:27 |
| Ik hoop indd dat het te genezen is... Maar in dit gedicht staan de informatie die ik te horen heb gekregen. Ik heb dit gedicht geschreven op een manier hoe ik het op dat moment voelde en hoe ik over alles dacht... Maar het kan me niet schelen wat er met me aan de hand is... k leef toch wel verder zoals ik het zelf wil. Dan mogen ze me geak vinden en me opsluiten in een psychiatrische instelling ik ben en blijf wie ik ben, wat er ook met me aan de hand is... dus ja... het komt go |
|
| Smoothly: | Donderdag, januari 25, 2007 08:47 |
| het is btw onzin dat het niet te genezen is. ze zeggen opeens bij mij datik ook borderline heb.. en het valt wel te genezen!!! |
|
| *jessica_genders*: | Vrijdag, januari 19, 2007 22:47 |
| nooit de moed op geven | |
| [B]lack [A]ngel: | Vrijdag, januari 19, 2007 18:28 |
| vin hem mooi gemaakt maar echt suppper erg voor je:S Geef niet op, Hou je sterk Ben er voor je meid:) [X]xxx[X] beavj..wjenmk.. [B]lack [A]ngel |
|
| Nadia_Gewoon: | Dinsdag, januari 16, 2007 18:53 |
| heel mooi;) (A)*weet gewoon niet wat ik moet zeggen*(A) |
|
| Smoothly: | Maandag, januari 15, 2007 19:21 |
| vind het n beetje overdreven van dat het niet te genezen is etc. maar dat heb ik al vaker gezegt!!! waarom zet je dat zo neer dan je was het toen met me eens |
|
| mobar: | Zondag, januari 14, 2007 23:32 |
| Het zijn allemaal maar etiketjes, verzonnen door de wijze heren van de psychiatrie. Ieder mens zal balans tussen emoties en verstand moeten vinden, dat is voor mensen met bps moeilijker en vergt meer energie. Maar de worsteling daarmee geeft ook veel kleur en dat is zeker niet alleen maar zwart of wit. Sterkte, Mobar. |
|
| MayadeBij*: | Zondag, januari 14, 2007 20:34 |
| Nuja.. je hele leven? Na je dertigste is het vrijwel over ;) Dat biedt perspectief dus! Kus. | |
Over dit gedicht
| Auteur: pino1992 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||