Rust
voel me zo bang
onverklaarbaar
adem stokt
begin te beven
rillerig
natte handen
geef me de rust
verlang
wat verlichting
wil dit echt niet
moedeloos
word ik er van
voelbaar voel ik de rust terug keren
door het afschrijven van mijn angst
hoop dat ik het schrijven nooit zal verleren
dat idee maakt mij wel het bangst
onverklaarbaar
adem stokt
begin te beven
rillerig
natte handen
geef me de rust
verlang
wat verlichting
wil dit echt niet
moedeloos
word ik er van
voelbaar voel ik de rust terug keren
door het afschrijven van mijn angst
hoop dat ik het schrijven nooit zal verleren
dat idee maakt mij wel het bangst
Reacties op dit gedicht
| tulpje: | Zondag, januari 14, 2007 23:52 |
| zo herkenbaar geef je ene dikke troostende knuffel liefs en sweetdreams |
|
| Windwhisper: | Zondag, januari 14, 2007 22:44 |
| geef me de angst ik geef je de hoop ervoor terug, het liedje redde mij uit de wurggreep van de angst. Liefs Cobie |
|
| Baba Jaga: | Zondag, januari 14, 2007 22:17 |
| Ik ken dat gevoel heel goed. Heel mooi verwoord. Voor ons en voor jou : blijven schrijven !!! Liefs, Tine |
|
| Fancy Nancy: | Zondag, januari 14, 2007 22:10 |
| wauw.... de angst echt heel mooi verwoord ... *knuf* ik zal je met alle liefde de angst weg willen nemen.. knuffels Nancy. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||