Sloophuis
Bij het afbreken gaat veel kapot
bakstenen, deurposten, metselwerk
glas ligt al langer aan gruzelementen
Op de lege plek valt weinig
aan te wijzen, daar woonde ik
sliep, poetste mijn tanden
Huis zoals het vroeger was
van mij met eigen geur en nest
nu een plek van vergane dromen
bakstenen, deurposten, metselwerk
glas ligt al langer aan gruzelementen
Op de lege plek valt weinig
aan te wijzen, daar woonde ik
sliep, poetste mijn tanden
Huis zoals het vroeger was
van mij met eigen geur en nest
nu een plek van vergane dromen
Reacties op dit gedicht
| kleinmeisje: | Maandag, januari 15, 2007 20:58 |
| ik ken dat,heimwee naar vroeger en thuis en een huis,spijtig om te verlaten.mooi verwoord.liefs ada | |
| teun hoek: | Maandag, januari 15, 2007 11:51 |
| maak van een sloophuis geen droomhuis..... neem de geur mee de toekomst in . |
|
| Paul de Bruyn: | Maandag, januari 15, 2007 11:16 |
| Sterk dit terugverlangend werk. Mvg Paul |
|
| sunset: | Maandag, januari 15, 2007 10:29 |
| Mooi tonend delend overgebrachte droefspijtige melancholie. Je ziet het zo voor je. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 15 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||