Onderhuids
Onderhuids
Louter woorden zijn ons ontglipt
terwijl onderhuids ander leven heerst
verstopt achter wanden
die ons lopen doet stranden
komt tijd, noch plaats
als zinvol scheppend
een uitzichtloos teder samenzijn
verschrompelde harten zó klein
bedenkelijk blijven wij volgen
genoemde leed als zwaar geschut
het eind als zicht?
verwijtende woorden aan ons gericht?
steunend begrip deel ik jou
hou rekening met onbegaanbare wegen
wil verwarrende beelden verdrijven
door vermijding van samensmeltende lijven
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, januari 16, 2007 13:46 |
| Er is heel weinig zeker in dit leven (en soms gelukkig maar). En omdat Leven Liefde is ... Liefse n fijne dag verder, sunset |
|
| lommert: | Dinsdag, januari 16, 2007 11:21 |
| uitzichtloos....pff...een woord waar geen hoop meer aan verbonden wordt..ander raampje openen maar?;) liefs willem |
|
| Oxygénéé: | Dinsdag, januari 16, 2007 08:46 |
| schitterend!!! | |
| remie: | Dinsdag, januari 16, 2007 07:49 |
| neem de hobbels en de keien en ja zal zien je staat zo aan het eind van de weg...geniet van leven...liefs remie | |
| tulpje: | Dinsdag, januari 16, 2007 02:22 |
| prachtig mooi verwoor zeg geef je een dikke knuffelkus liefs |
|
| Peter van Tiel: | Dinsdag, januari 16, 2007 01:01 |
| Ik sluit me geheel bij de woorden van erje aan, vele wegen leiden naar dezelfde plek. Mooi geschreven. Trustenknuffie, Peter. |
|
| erje: | Dinsdag, januari 16, 2007 00:29 |
| och je moet maar zo denken een onbegaanbare weg is nog geen doodlopende weg liefs erje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: fortuna |  
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 16 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||