Hou je de deur open
Hou je de deur voor me open.
Als ik er voor zal staan.
Of laat je me opnieuw net als toen.
Voor een dichte deur staan.
Ik heb je soms zo nodig.
Heel even af en toe.
Voel me nu zo overbodig.
Ik wil met je praten maar ik weet niet hoe.
Als ik je wil bellen, neem je niet op.
En als ik je tegenkom.
Krijg je een rode kop.
Waarom blijf je me toch afweren.
Hoelang denk je me nog te negeren.
Ik wil je nog zoveel zeggen.
Er is nog zoveel uit te leggen.
Ik weet dat je nog heel veel voor me voeld.
En dat je het eigenlijk niet zo bedoeld.
Maar je weet toch ook wel de reden.
Ik wil niet meer terug in het verleden.
Het verleden doet me teveel pijn.
We kunnen toch ook gewoon vrienden zijn???
Rian
Reacties op dit gedicht
| erje: | Dinsdag, januari 16, 2007 23:47 |
| weet niet om wie het gaat,maar na al het verdriet dat je op papier hebt gezet lijkt het me niet goed om hem weer als vriend binnen te halen, er zijn vast betere hoop dat je wel een overwogen keuze kunt maken je bent het waard, sterkte liefs erje |
|
| hiljaa: | Dinsdag, januari 16, 2007 13:32 |
| sterk verwoord! knufleifs--hiljaa-- |
|
| tulpje: | Dinsdag, januari 16, 2007 13:24 |
| jammer he dat ze weg zijn net als je ze juist zo nodig hebt ik geef je een dikke knuffelkus en tot zondag he dan kan ik er een echte knufel geven hou je taai liefs mij |
|
| remie: | Dinsdag, januari 16, 2007 12:18 |
| triest rian, kon ik je maar helpen...liefs remie | |
Over dit gedicht
| Auteur: Riann | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 16 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||