Achter die gesloten deur
Achter de grote zware deur.
Zit een meisje heel alleen.
Ze is bleek,nee ze heeft geen kleur.
En haar hartje zo koud als steen.
Niemand weet wat er gebeurt.
Als de deur daar dicht gaat.
Haar hartje is verscheurd.
Omdat iedereen haar zo alleen laat.
Zullen we ooit te weten komen.
Wat zich afspeelt achter die deur.
Zie soms dingen in mijn dromen.
Denk aan haar en verschiet van kleur.
Op een dag dan gaat ie open.
Zal zei dan ook nog wel bestaan.
Ach ik kan het alleen maar hopen.
Of is ze van verdriet heengegaan.......
RIAN
Reacties op dit gedicht
| Peter van Tiel: | Woensdag, januari 17, 2007 17:01 |
| Echt een verdrietig gedichtje dit. Geef je daar een troostknuffeltje voor. Peter. |
|
| erje: | Dinsdag, januari 16, 2007 23:44 |
| die deur zal toch openmoeten voor het te laat is ze moet zich kunnen uiten wens je sterkte liefs erje |
|
| mamsiemomo: | Dinsdag, januari 16, 2007 18:10 |
| Wordt tijd dat iemand die deur openmaakt en dat kleine meisje gaat helpen. Waarschijnlijk is ze al te verzwakt om het alleen te doen. Wens haar veel sterkte van me en geef haar maar een dikke knuffel! Liefs, Mo |
|
| hiljaa: | Dinsdag, januari 16, 2007 13:30 |
| intens droef! knufleifs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Riann | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 16 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||