praat me...
guure wind ontneemt mijn adem,mijn lucht,
die blaast mijn gezicht naar de grond gericht,stille zucht,
ysblauwe hemel,winterse pracht,wees wat genadig,
jij ontneemt mijn tijd tot hem,is jouw doel niet verzadigd,
daag me niet verder uit,dwarrel me niet onder,
onderweg ben ik naar hem,toegekomen vraag ik hem bijzonder,
"praat me",wat ik niet langer zeggen kan,
praat men hart bloot,met je tong,lieve man!!
die blaast mijn gezicht naar de grond gericht,stille zucht,
ysblauwe hemel,winterse pracht,wees wat genadig,
jij ontneemt mijn tijd tot hem,is jouw doel niet verzadigd,
daag me niet verder uit,dwarrel me niet onder,
onderweg ben ik naar hem,toegekomen vraag ik hem bijzonder,
"praat me",wat ik niet langer zeggen kan,
praat men hart bloot,met je tong,lieve man!!
Reacties op dit gedicht
| Cora (ZIJ): | Zondag, januari 28, 2007 21:30 |
| Soms zou je weleens iets uit iemand willen trekken nietwaar? mooi dit hoor, |
|
| sunset: | Woensdag, januari 17, 2007 12:37 |
| Verlangend liefdevol. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: my thoughts | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 17 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||