Eigenlijk ben ik niets van binnen,
Doe maar een beetje iets,
Ratel maar wat domme zinnen,
Maar ik voel verdriet van binnen en verder niets,
Lopend door mijn eigen land,
Denkend aan hoe ik dit moet afhandelen,
Niemand aan mijn hand,
Denkend als ik dit leven kan afwandelen,
Zelfs in mijn eigen land heb ik niemand,
Denk eraan om mezelf te laten lijden,
Loop alleen in mijn eigen land,
Toen kwam ik op het idee; snijden.
Begonnen met een idee maar het ging steeds verder,
De pijn verminderde maar littekens kwamen erbij,
Het mes was mijn redder,
Eindelijk iets van "dat is van mij."
Dat was mijn gedachten in het begin,
Ik heb geen controle meer,
Alleen nog maar in snijden zin,
Doe mezelf alleen nog maar zeer,
Geen zin meer in gezellig met vrienden op stap,
Wil alleen nog maar snijden,
Dat was mijn grootte misstap,
Maar het was gewoon niet te vermijden.