Iemand...
Iemand...
Soms voel je je zo klein,
Dat je denkt dat het nooit meer normaal kan zijn,
Dat de wereld je zomaar verslinden zal,
En je nooit meer weg komt, uit dat diepe dal,
Maar er is altijd iemand,
Zoals diegene is er niemand,
Hij zal er voor je zal zijn,
Ookal voel je je zo klein,
Bij hem voel je het niet, die pijn,
Bij hem voel je je alleen maar fijn,
Gewoon alleen maar bij hem zitten,
Al kan het nog zo tegenzitten,
Door hem krijg je weer hoop,
Verdwijnt alle wanhoop,
En kan je weer verder leven,
Zal je het niet meer zo gauw opgeven,
En gaat alles wat je doet,
Eindelijk weer goed.
Soms voel je je zo klein,
Dat je denkt dat het nooit meer normaal kan zijn,
Dat de wereld je zomaar verslinden zal,
En je nooit meer weg komt, uit dat diepe dal,
Maar er is altijd iemand,
Zoals diegene is er niemand,
Hij zal er voor je zal zijn,
Ookal voel je je zo klein,
Bij hem voel je het niet, die pijn,
Bij hem voel je je alleen maar fijn,
Gewoon alleen maar bij hem zitten,
Al kan het nog zo tegenzitten,
Door hem krijg je weer hoop,
Verdwijnt alle wanhoop,
En kan je weer verder leven,
Zal je het niet meer zo gauw opgeven,
En gaat alles wat je doet,
Eindelijk weer goed.
Over dit gedicht
| Auteur: *blaCk_girl* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 18 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||