jij
de wind is zo guur dat maakt het leven zuur
het enige wat telt is dat het ijs onder mijn voetten niet smelt
dan zak ik door de grond ik wou dat ik niet bestond.
maar tien kwam jij jij was de zon in mij.
de hoop was niet meer op maar soms liep ik wel door een grot maar als ik jouw dan zag begon de zon te schijnen.
daarom ben je vanaf nu de mijne
het enige wat telt is dat het ijs onder mijn voetten niet smelt
dan zak ik door de grond ik wou dat ik niet bestond.
maar tien kwam jij jij was de zon in mij.
de hoop was niet meer op maar soms liep ik wel door een grot maar als ik jouw dan zag begon de zon te schijnen.
daarom ben je vanaf nu de mijne
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: _eenzaamheid_ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 18 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||