Nooit ben je uit mijn leven verdwen
Al een tijdje overleden.
Al een tijdje heen gegaan.
Nooit ben je uit mijn leven verdwenen.
Je bent altijd voor mij blijven bestaan.
Soms ben je in mijn gedachten en voel ik verdriet.
Het doet me nog zoveel pijn,
dat oma mij verliet.
Ik heb me er nooit bij neer weten te leggen.
Of het een plaatsje weten te geven.
Er is nog zoveel dat ik wil zeggen.
Altijd wist je er voor mij te zijn.
Voor een deel bracht jij mij groot.
Het doet mij nog steeds zo'n pijn.
Waarom moest jij toch zo vroeg dood
Reacties op dit gedicht
| Jan van Dord: | Donderdag, januari 18, 2007 20:56 |
| Mijn oma is al jaren dood, als ik aan haar denk word ik nog naar, Mooi geschreven !!! jan |
|
| _onzeker_: | Donderdag, januari 18, 2007 18:18 |
| heel mooi geschreven!! sterkte ! het doet pijn om je opa of oma te verliezen:( Liefss |
|
| Esthertje_20: | Donderdag, januari 18, 2007 17:18 |
| hey mellody veel sterkte en bij het verwerken wat vroeg of laat toch eens gebeurt eens zal je haar terug zien.. meelevende knuf van esther |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mellody | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 18 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||