De hoofddrolspeler
Omringd door wat vermaaklakeien
maakt elke kritiek gedachten ziek
want vanuit eigen oogpunt lijkt
ieder piepklein gestuntel rijk
aan geniale geestigheden.
Dus steeds weer hetzelfde verhaal:
tot driemaal toe met wielen lopen:
egostrelingen nopen allemaal
tot herhaling van het oude succes
(voor originaliteit volg je geen les).
Uiteindelijk is de grootste grap
diegene die ermee wil scoren:
wat baat ritmiek en didactiek,
uitgebakken als zwarte lever
eindigt elke hoofddrolspeler.
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij*: | Donderdag, januari 18, 2007 23:15 |
| eindigen doen we allemaal.. (lekkere dooddoener) verhangen ons aan teksten die door een souffleur lijken te zijn ingegeven (ach ja) vervloeien als water.. dat lijkt me pas fijn. Kus! | |
| Tika: | Donderdag, januari 18, 2007 19:47 |
Bingo! Whahahahahaahahaha... Heel sterk. Smak! |
|
| lexx: | Donderdag, januari 18, 2007 19:31 |
| fraaaai,lekker gelezen .. groet alex |
|
Over dit gedicht
| Auteur: scientist | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 18 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||