De storm.
Waar water de oever over stroomde,
en wind de bomen deed ontwortelen.
Waar dakplaten vliegen konden,
en struiken vochten voor hun bestaan.
Waar muren kraakten en bonkten,
en vloeren trilden door geweld.
Waar huizen mensen beschermden,
voor de woede van de wereld.
Daar, reikte zij naar de hand
die de storm haar toestak.
Zij liet zich bewerken door wind
en water,
tot zij oplostte in het niets.
Reacties op dit gedicht
| melapropism: | Dinsdag, oktober 21, 2008 20:08 |
| i like this... | |
| Mandje: | Vrijdag, januari 19, 2007 10:02 |
| GEWELDIG! dit vind ik één van de mooiste gedichten die ik hier ooit heb gelezen! chapeau. liefs, Marianne |
|
Over dit gedicht
| Auteur: KillingAngel |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 19 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||