Het lange pad
Daar aan het eind
In het midden
Ik weet het nog precies
Legde daar een roos neer
De bloem waar ze zoveel van hield
Rode rozen
Zo rood als bloed
Zo rood als de roos die op haar grafsteen prijkt
En het begin aan het eind verbindt
Sta daar
In mijn eentje
Een roos in mijn hand
Leg hem voorzichtig in het zand
Veeg het vuil weer van die steen
Zoals ik dat elf jaar geleden deed
Letters die ik lees
Maar geen woorden vormen in mijn hoofd
Terwijl ik met warme tranen van verdriet
Opsta en het terrein verliet
Mijn warme tranen droog
En haar weer verlaat door de boog