Eindelijk!
Eindelijk rust,
eindelijk ouders die het begrijpen,
eindelijk mijn eigen ik,
geen rol meer in het leven.
Ik zou nooit mijn echt ik kunnen zijn,
maar ik kom er toch een eind in de buurt,
geen toneelspel meer,
tussen de koliezen.
Met dwang heb ik het toch bereikt,
eindelijk die ja gezegt.
Ik ben jullie eeuwig dankbaar,
ik had het al opgegeven!
Dank aan iedereen die mij geholpen heeft!
eindelijk ouders die het begrijpen,
eindelijk mijn eigen ik,
geen rol meer in het leven.
Ik zou nooit mijn echt ik kunnen zijn,
maar ik kom er toch een eind in de buurt,
geen toneelspel meer,
tussen de koliezen.
Met dwang heb ik het toch bereikt,
eindelijk die ja gezegt.
Ik ben jullie eeuwig dankbaar,
ik had het al opgegeven!
Dank aan iedereen die mij geholpen heeft!
Reacties op dit gedicht
| nanine: | Woensdag, februari 07, 2007 20:10 |
| alles | |
| nanine: | Zondag, januari 28, 2007 21:40 |
| bedankt voor je reactie. Ik heb hulp, zo ongeveer, voor zolang het nog duurt. Het blijft. Niet soms, meestal. |
|
| *jessica_genders*: | Zaterdag, januari 20, 2007 16:15 |
| mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: reneejaspers | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 19 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||