Zondag 14 januari 2007

K mogt niet meer met je omgaan. Zondag maakten we ut uit...samen. K zei dat k me klote voelde. Jij voelde je ook klote, dat zei je. Daarna volgde: K vind je nog steeds leuk. K geloofde je. 4 dagen later op donderdagavond kreeg k van mijn beste vriendin een smsje. Daarin stond dat je haar verkering vroeg. Ze was/is verliefd op je, dat weet k. Dit was de klap dat onze vriendschap voor altijd veranderde. Alles wat je vertelde waren leugens...kloteleugens, k vertrouwde je. Nu weet k wat mijn zwakste plek is. K ben bang dat onze vriendschap over gaat, onze speciale sterke band naar de knoppen gaat door een jongen. K zie je nog zegge: Niemand kan onze vriendschap breken. K weet dat je verleifd bent op hem maar is dit wat je wil? Verkering met een vieze gore player waar k ook ben ingetrapt? K voel me verrade. k voel me rillen. De tranen zijn niet meer te stoppen. K ben erg bang. K wil je egt nooit kwijt, maar k wil je geluk niet afnemen. Dit was de klap dat onze speciale, bijzondere vriendschap doet breken. mijn menig telt niet meer. Laat me maar gaan. Dit is hoe het zijn moest: Wij gebroken. Sorry...A.

(Dit heb k geschreven na aanleiding dat mijn ex-vriendje na 4 dagen al verkering kreeg met me beste vriendin. k beloof je dat alles weer goed komt tussen ons Dre. K zal ut moeten accepteren zolang hij je niet kwetst hvj wjnmk.)