Mater familias
Daar lig je dan
zo dood te zijn
dat ik blind ben
voor wie je was.
Dat is verdriet
dat is woede
dat is ontzetting
dat is afscheid.
De hemel is grijs
ontkent het licht
waarmee je mij
trots gedragen hebt.
Nu ben je te zwaar
lood in mijn armen
een bodem van zink
een ei van zwavel.
Kon ik maar stromen
in het bloed dat
mij heeft gevoed.
Kon ik maar lopen
met de armen die
mij hebben opgetild.
Je bent altijd geweest.
De toekomst sterft jou.
O moeder van moeders
rots in brandende eeuw.
Ik houd mijn adem in
als jij in rook verdwijnt.
zo dood te zijn
dat ik blind ben
voor wie je was.
Dat is verdriet
dat is woede
dat is ontzetting
dat is afscheid.
De hemel is grijs
ontkent het licht
waarmee je mij
trots gedragen hebt.
Nu ben je te zwaar
lood in mijn armen
een bodem van zink
een ei van zwavel.
Kon ik maar stromen
in het bloed dat
mij heeft gevoed.
Kon ik maar lopen
met de armen die
mij hebben opgetild.
Je bent altijd geweest.
De toekomst sterft jou.
O moeder van moeders
rots in brandende eeuw.
Ik houd mijn adem in
als jij in rook verdwijnt.
Reacties op dit gedicht
| *PinkTears*: | Zondag, april 01, 2012 19:27 |
| strekte! prachtig geschreven xxx |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, januari 20, 2007 13:20 |
| * was je fragiel geworden de vaste hand door mijn zorgen heen, liet ik mij, laat je mij vieren, waartoe moet ik voortaan mijn leven richten, wat zal er nog zijn van gewicht. * hans |
|
| *Ria Klein Herenbrink* Raira: | Zaterdag, januari 20, 2007 09:05 |
| Wat ontroerend rakend mooi geschreven daar word ik stil van liefs Ria |
|
| hiljaa: | Zaterdag, januari 20, 2007 06:58 |
| intens droef verwoord! knufleifs--hiljaa-- |
|
| kleinmeisje: | Zaterdag, januari 20, 2007 02:00 |
| ontroerend goed geschreven,intens verdrietig afscheid.sterkte.liefs | |
| Windwhisper: | Zaterdag, januari 20, 2007 01:16 |
| Ontzettend verdrietig dit Sterkte Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anton van Amerongen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||