Mijn Enige Lach
Op kijkend
naar soepel dansende voeten,
onbezorgd
tegen de wind en kou,
onvermoeid
dansend de berg op,
zwevend.
Pijnlijk dragen de voeten jaren,
mijn onwillig lichaam
doorstaat amper het ritme van de regen.
Ik ben de prijs
voor de jachtige symbolieken
de me willen verslinden
gelijk een wolf haar prooi dood.
Jij danst
de vloer uit de aarde,
symfonie van je leven
begeleid op de ritme van je hart.
Je zweetdruppel
is de traan
van mijn beperking.
Mijn enige lach
Voor jou.
23-01-‘02/23:30 uur
naar soepel dansende voeten,
onbezorgd
tegen de wind en kou,
onvermoeid
dansend de berg op,
zwevend.
Pijnlijk dragen de voeten jaren,
mijn onwillig lichaam
doorstaat amper het ritme van de regen.
Ik ben de prijs
voor de jachtige symbolieken
de me willen verslinden
gelijk een wolf haar prooi dood.
Jij danst
de vloer uit de aarde,
symfonie van je leven
begeleid op de ritme van je hart.
Je zweetdruppel
is de traan
van mijn beperking.
Mijn enige lach
Voor jou.
23-01-‘02/23:30 uur
Reacties op dit gedicht
| Jet van keken: | Donderdag, januari 24, 2002 18:20 |
| Heel erg mooi Ik bleef hem lezen Prachig dit gedicht Liefs Jet |
|
| car: | Donderdag, januari 24, 2002 13:31 |
| Deze is mooi...... heel mooi kostbaar zo een lach |
|
| ilona krijgsman: | Donderdag, januari 24, 2002 10:23 |
| prachtig......word hier dus stil van.... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||