De Draaimolen
We zijn de paarden
in de draaimolen.
Steeds met kinderen
op onze ruggen.
Draaien alsmaar rond,
zonder er vandoor te kunnen.
We zijn de wagentjes
langs elkaar.
Steeds met kinderen
aan onze sturen.
Rijden alsmaar dezelfde weg
kunnen niet eens klagen.
We zijn de fietsjes
waarop gewerkt wordt.
Steeds draaien de kinderen
rondjes met onze trappers.
We worden afgebeuld
niemand die met ons meeleeft.
Wie wil nu eens
de kinderen dragen?
23-01-‘02/23:37
in de draaimolen.
Steeds met kinderen
op onze ruggen.
Draaien alsmaar rond,
zonder er vandoor te kunnen.
We zijn de wagentjes
langs elkaar.
Steeds met kinderen
aan onze sturen.
Rijden alsmaar dezelfde weg
kunnen niet eens klagen.
We zijn de fietsjes
waarop gewerkt wordt.
Steeds draaien de kinderen
rondjes met onze trappers.
We worden afgebeuld
niemand die met ons meeleeft.
Wie wil nu eens
de kinderen dragen?
23-01-‘02/23:37
Reacties op dit gedicht
| Margaritha: | Donderdag, februari 07, 2002 11:41 |
| :)) | |
| Jet van keken: | Donderdag, januari 24, 2002 18:24 |
| Met plezier gelezen heel leuk En heel herkenbaar, wie wil ze nu eens dragen haha. Leuk gedicht Liefs Jet |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||