Kijkend naar buiten,
Denkend aan sluiten.
Het sluiten van m’n hart,
Die is helemaal zwart.
Zo zwart als de nacht,
Door jou gebracht.
Het doet zo’n pijn,
Net alsof van porselein.
Is het nou gebroken?
Is er nou ingestoken?
Nee vast niet,
Het is gewoon verdriet.
Verdriet om wat vraag ik me af,
En hoe kom ik er dan vanaf?
Al die stomme vragen,
Alles zou ik wagen.
Om jou te vergeten,
Of om jou te vergeven.
Geen idee,
Hoe verder of waarmee?
Altijd weer alleen,
Door alles en iedereen,
Alleen worden gelaten,
Terug zonder resultaten.
Kijkend naar buiten,
Mijn armen die sluiten..