ik roep de regen
zolang niemand me bij naam noemt
kan ik
de wind zijn
of de bergen
ik kan vliegen
zingen
misschien kan ik zelfs vrij zijn
misschien
liefhebben
zolang geen groter verdriet
mij vastneemt
wiegt
probeert te troosten
zou ik je misschien
kunnen missen
de afwezigheid ervaren
maar dan zou er
toch een groter verdriet komen
zo
zo zomaar
zo zomaar zonder jou
zolang niemand mij kan zien
kan ik nog huilen
je weet wel
die nattigheid
de schaamte ook
al dat gedoe
dan zou dat nog kunnen
misschien
maar nu
nu huil ik niet langer
ik roep de regen
Reacties op dit gedicht
| jopiejop: | Donderdag, april 19, 2007 14:18 |
| prachtig, wine ge hebt meer dan talent, ge zíjt talent! | |
| my thoughts: | Zondag, januari 21, 2007 21:53 |
| heel mooi,en ietswat droevig geschreven.... grtjes |
|
| [zwarte engel]: | Zondag, januari 21, 2007 21:52 |
| mooi, apart.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Dodootje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 21 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||