eindelijk wist ik dan wie ik was
twijfels
twijfels over wie ik was
jaren wist ik het niet
toen zag ik jou ogen
jou glimlach
zonder dat je het wist
veranderde je me leven
vreemde kriebels
opende deuren
eindelijk
werd me duidelijk
duidelijk waarom ik anders was
niet zoals jij
jaren onzekerheid
kon niet mee praten
geen enkel woord
omdat ik niet het zelfde voelde
jou ogen
jou glimlach
lieten mezelf zijn
eindelijk
wist ik dan
wie ik was
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Vrijdag, januari 25, 2002 03:36 |
| Ogen zijn de spiegels van de ziel, vaak zijn het eerst de ogen van een ander. |
|
| The Cowboy: | Donderdag, januari 24, 2002 13:20 |
| mooi, De grootste ontdekkingsreis lijkt altijd verweg, maar ben je altijd zelf. geniet, en leer van jezelf, leef en hou van jezelf.. grts... G |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lidie | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||