De laatste tranen die langs mijn wang rollen bij het schrijven van deze woorden.
Achter elke woord is er pijn verschuild.
zoals de inkt van mijn pen,
laat ik ook alles uit mijn hart vloeien.
Mijn hart die stilletjes aan wordt verlost van al de pijn.
De storm in me is gestopt,
het regent alleen nog maar, steeds minder en minder...
En wie weet zal het zonnetje in mij ooit terug gaan schijnen...
Mocht je op een dag terug komen?
maar ik met een ander ben,
dan laat ik je dit gedicht lezen
en dan laat ik je nog eens gaan.