De wereld gaat verder maar voor mij lijkt hij wel stil te staan
maar jij gaat door je laatme achter je laat me gaan
ik voel me zo alleen op deze aarde
zo oncompleet zonder jou geen reden om te blijven niets heeft meer waarde
ik weet dat ik eigenlijk moet blijven streven
streven tot het einde niet zomaar opgeven
maar dit opgeven is niet voor niks
want jij was alles wat ik in mijn leven nodig had
mn ogen mn zuurstof mn ziel en mn hart
nu breek je me voor de tweede keer
waarom heb je niet voor me gevochten waarom heb je het niet geprobeerd
betekende ik dan echt niks voor je
of is het soms omdat ik door je vrienden word gekleineerd
maar dat is toch geen reden
of ben ik nou zo gek zit het allemaal in mijn vedriet en in mijn pijn
omdat ik het niet wil en niet kan geloven dat je echt niet meer bij me wilt zijn
maar als ik zeg dat ik jou wil dan bedoel ik jou en echt geen ander
en ik weet dat je een leven leeft vol pijn en verdriet
maar dat kan mijn gevoelens niet veranderen
ik wil er juist voor je zijn je begrijpen alles weten over jou en je verleden
maar dan moet je me wel vertrouwen en geloven als ik zeg dat ik alles met je wil delen
ik heb nu tranen in mijn ogen en vlinders in mijn buik
en elke keer als je lacht zie je er zo onweerstaanbaar uit
en ik weet echt niet meer wat ik moet doen
misschien ben ik je wel kwijt omdat het moest
maar het maakt niet uit of anderen me leuk vinden
als ik mocht kiezen zou ik altijd met jou beginnen
maar vertel me wat ging er mis
misschien moet ik je loslaten misschien dat ht beter is
en misschien moet ik "ons samen zijn" vergeten
maar ik kan het niet en ik doe het niet want het zou me breken
maar als ik dan toch niet de ware ben dan laat ik je wel met rust
maar voordat je gaat geef me dan nog een laaste kus
een kus als afscheid een die je daarna nooit meer met me deelt
en kijk me dan recht in me ogen aan en zeg me dan of dit echt is wat je wilt...