Ik laat je gaan.
Ik laat je gaan.
Ik weet dat je bent vergeten
hoe wij deelden alles wat ons dwars zat.
Ik weet dat je beloftes aan mij
nooit uit zullen komen, want je hebt
beloofd, en ik heb het geloofd, maar
je liet me gewoon staan, buiten,
in de kou, en ik was daar helemaal alleen.
Dus nu laat ik je gaan,
en zul je de weg alleen bewandelen.
want wat wij hadden, is niet meer
wat het was.
De vriendschap die wij
deelden is allang vergaan,is al tijden niet
meer zo bloeiend. Ook al had geen van ons
twee door dat we uit elkaar gegroeid zijn.
Ik bewandel nu mijn eigen pad, op
weg naar het eeuwige licht,
en jou, onze vriendschap
laat ik gaan.
Want ik kan het niet langer meer aan.
Reacties op dit gedicht
| ScreamingSue: | Maandag, januari 22, 2007 21:14 |
| heel mooi geschreven.. soms moet je iets of iemand loslaten om verder te kunnen.. liefs |
|
| Roo$je: | Maandag, januari 22, 2007 21:11 |
| Ga jouw weg lieverd, je komt er wel... Met of zonder die persoon! Liefs, Kus |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rode Roos | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||