‘Je begint dunner te worden’
Dat zei ze
Ik geloofde haar niet
En keek haar aan
‘Dat is geen compliment’
Ging ze verder
Ik lachte alleen maar
Diep in mij
‘Dan is deze familie de enige die iets ziet’
Was wat ik antwoordde
Na lange tijd te hebben gedacht
Was dat het eerste dat eruit kwam
Van hen mag ik niet doorgaan
Maar er is nog amper iets af
Zou ik me door hen laten tegenhouden?
Ach man, doe niet zo maf
Sinds 2006’ december
Ga ik al m’n eigen gang
Met opjes en afjes
Al doe ik het nu al weer best lang
Het is gewoon veel makkelijker zeggen
En zo veel moeilijker gedaan
Heb niet het idee dat dit snel ophoudt
Dus kan ik heel hard zeggen ‘wen er nu maar aan’