Zijn tranen te stoppen
zijn tranen nooit te stoppen
zit er niet ergens een kraan
zodat mijn huid kan helen
het schrale kan overgaan
de weg die ze telkens banen
over mijn opgezwollen gezicht
al die vragen al die veroordelen
en zes kinderogen op mij gericht
machteloosheid overvalt me
en de tranen blijven stromen
omdat ik diep van binnen weet
dat het nooit meer goed zal komen
ik maakte de sprong in de diepte
de landing maakte mij verward
het opstaan deed me wankelen
wat zijn mensen toch hard
Reacties op dit gedicht
| mums: | Dinsdag, januari 23, 2007 10:13 |
| ze zullen weer stoppen meid, maar laat ze maar even gaan. Er komt zoveel op je af en net als je zegt...mensen zijn hard, maar jij komt hier sterker uit...echt. liefs mums |
|
| erje: | Dinsdag, januari 23, 2007 10:01 |
| de kraan zal er altijd zijn die kun je wel dichtdraaien dan is er minder pijn maar er blijft een lek die nooit meer zal helen, het blijft druppelen maar het wordt draagbaar voor jou en voor elkaar maar mensen kunnen erg hard zijn sterkte liefs erje |
|
| hiljaa: | Dinsdag, januari 23, 2007 09:56 |
| intens droef.. een warme knufleifs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Riann | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 23 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||