gedoemd
oud en afgedankt
door de mensen van afkomst
het huis, overbemant
en door een ieder ervan afgedankt
de pijn van het verleden
de muur van het verleden
de muur die steeds maar hoger en breder word
de muur die niet meer instort
wat kan ik nog doen
wat kan ik nog berijken
ik ben zo, tot altijd gedoemd
geen van allen die voor een laatste keer over zijn hart wil strijken
gedoemd voor altijd
om zo, op deze manier
door te leven
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: bl00d | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 23 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||