een vloek...
Op de mensen waar ik van hou
Rust een soort van vloek
Bij een hoop van die mensen
Komt magere hein op bezoek
Ik ben bang om van mensen te gaan houden
En om mensen mijn vertrouwen te schenken
Ik ben bang dat ik dan op een dag
Naar een graf moet om ze te herdenken
Daarom voel ik me verdrietig
Verdrietig en eenzaam
Jaag me daarop niet met qua vriendschap en vertrouwen
Het gaat soms nogal moeizaam
Reacties op dit gedicht
| mariska: | Woensdag, april 24, 2002 12:21 |
| eey meisie. je zegt dat je van me houdt maar magere hein laat ik echt niet binnen dus je ben nog lang niet van me af hoor!!! ( jij ff blij hahahah :-) kus mariska |
|
| No Name: | Woensdag, januari 30, 2002 10:40 |
| Begrijp precies wat je bedoeld. Ben ook sneller bang geworden om mensen te verliezen. En het lijkt dat het, juist door die bangheid, alleen maar erger wordt. Maar goed, dat zal wel niet... Probeer je rustig weer aan mensen te hechten... succes | |
| chiara32: | Donderdag, januari 24, 2002 21:12 |
| Ik heb ook een periode gekend dat iedereen die ik kende stierf, nu nog heb ik zo een soort angst om me aan mensen te hechten. Begrijp je helemaal, hoor. | |
Over dit gedicht
| Auteur: lovertje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 januari 2002 | ||
| Thema's: | ||