Ijskoningin
De snee, ooit gezet
ooit volledig hersteld
wonden helen, littekens blijven
plots snij jij mijn wond weer open
kermend van de pijn
pijn in mijn arm, mijn hart gebroken
val ik op de grond
de tranen uit mijn ogen
dalen neer op mijn open wond
dan opeens begint het te vriezen
kilte wikkelt zich om mijn hart en vriest het aaneen
de wond in mijn arm stopt met bloeden
mijn blik wordt koud
nooit zal je me opnieuw pijn doen
voor altijd zal ik een ijskoningin zijn
ik probeer niet aan de dag te denken
de dag die zeker komen zal
dat het weer gaat dooien
dat mijn wond weer bloeden gaat
mijn hart weer uit elkaar valt
met mijn ijzige hart
Bid ik in bittere wanhoop
dat er iemand komen zal
die mijn hart heelt, mijn wond dicht
me nooit zal snijden
de ijskoningin zal ooit weer ontdooien
Reacties op dit gedicht
| Lichtengel: | Dinsdag, oktober 02, 2007 09:58 |
| Mooi gedicht, Ik heb dus ook een gedicht dat ijskoningin heet,echt lang geleden geschreven!!;) Dit gedicht van jou is heel erg mooi. |
|
| Dirk Hermans: | Woensdag, januari 24, 2007 15:33 |
| zeer mooi | |
| semara : | Woensdag, januari 24, 2007 14:04 |
| Mooi!! Ik heb ook een gedicht dat ijskoning heet;) knuffie semara |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Amanda Christina | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 24 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||