Verwachtingen...

Zoveel verwachtingen elke dag,
Hopen op iemand die me zag,
Hopen dat iemand aandacht geeft
Hopen op iemand die leeft.

Hopen op iemand die leeft
maar toch ook weer niet,
Iemand die ik ken,
toch de wereld anders beleeft.

Ik verwacht teveel van je, teveel
Ik weet 't, toch kan ik niet anders.
Ik verwacht dat je echt gaat leven,
En mij je liefde geven.

Elke dag thuis te komen met die hoop.
Een hoop die telkens ijdel blijkt,
omdat je nog hetzelfde kijkt.
Had je ook nog maar wat hoop!

O, ik wilde dat ik je 't kon geven
om je eens echt lachend te zien,
Ik wilde dat je weer ging leven!
Ik wil niet leven met een misschien.

Je bent zo depressief, en zo dof zijn je ogen,
O die ogen dat ze eens zien mogen,
dat er nog zoveel is om voor te leven
O, dat machteloze, je niets te kunnen geven!

En toch kan ik niet laten van je te houden,
elke dag maar weer gaat mijn blik
naar je ogen, al denk ik vaak: "stik",
Ik kan niet anders dan van je houden.