Hetzelfde.
Hetzelfde
-niet meer-
Ooit waren we onafscheidelijk
niets of niemand zou ons kunnen kraken
wij waren als seconde lijm vast geplakt, onuitwisbaar.
Ooit waren we precies hetzelfde
in ons doen en laten, in ons bewegen en
ons leven.
wij waren als twee zussen, onverwoestbaar.
wij waren als twee zussen, onverwoestbaar.
Maar hetzelfde,
nee, niet meer, en nooit zal het meer
zo zijn, het spijt me, maar dat is voorbij.
Hetzelfde, die band wat we hadden,
de vriendschap die we deelden, de liefde voor elkaar
is ten einde, en dat voelt
verdomd klote voor mij.
Reacties op dit gedicht
| Roo$je: | Vrijdag, januari 26, 2007 20:45 |
| Kan begrijpen wat je voelt, of toch proberen... Sterkte lieverd! Liefs, kus HvJou |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rode Roos | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 26 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||