JGOG Wie ik was, is niet meer
Zwalkend in eigen trots,
het hart solide als rots
bloed kleeft aan handen,
ik bestijg de troon geluidloos
Mijn vroegere glorie is vergaan,
alsof het nooit heeft bestaan
ik ben nu koning, maar tegen welke prijs?
machtig, maar zie het verleden
Verdwenen, de goede intenties van weleer
een schim van wie ik was, niets anders meer
Er rest mij niets, enkel macht
voor eeuwig heerser, gevreesd, veracht.
Reacties op dit gedicht
| coffeeandcyanide: | Vrijdag, januari 26, 2007 22:50 |
| Ik kan een heel verhaal lezen in dit gedicht, en zo hoort het ook! Je hebt de sfeer echt goed weten te scheppen. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Max Argos | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 26 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||