Op elk moment.

Liefde start op elk moment,

Tijdstip dat verstand dan stopt

Je bent anders dan je anders bent

Waar het hart onstuimig klopt.

Liefde die niet zoals een bloem

Tot verwelken is gedoemd

Maar luistert naar bijgezoem

De zoete honing wordt geroemd.

Ieder voelt zich nu verwant

Met ons geluk, nauw`lijks te stillen,

Zich lavend aan een binnenbrand

Geen tijd meer te verspillen.

Waar beiden teder kusten,

Verloren in de dromengaard

Wordt het lijf een fort der lusten;

Genegenheid zich openbaart.

En als dan afscheid moet genomen

Waar het liefdesvuur nog brandt

Wellen tranen, die rijk`lijk stromen,

Maar gesloten is de band.

Met beloften, onuitgesproken,

Maar met blikken steels gedaan,

Nooit meer van elkaar verstoken,

Willen zij saam door `t leven gaan.

Door minnegoden nog verdoofd,

Langzaam ontwaakt intussen

Wordt eeuwige trouw beloofd;

Een brand, niet meer te blussen

Het is muziek, die je niet hoort,

Waarschijnlijk zo bedoeld,

Maar trilt en je hart doorboort,

Muziek die je slechts voelt.

han janzen   23-01-`07