Ander licht..
Met hoop op een zon
die na bakken hagelregen
nu dan toch echt voor mij
de wolken zou verdrijven
Vond ik mezelf weer terug
in het oh zo bekende niets
Dat ik na alle bezoeken nog
steeds niet kan beschrijven
Ik huilde mijn tranen
met een brede lach
die achter gesloten deuren
weer snel verdween
En ik voel eenzaamheid
in een licht dat mij
nooit eerder zo bescheen
Reacties op dit gedicht
| Werner Domroese: | Dinsdag, januari 20, 2009 03:44 |
| Het licht dat ben je zelf Wolken vormen zich om je heen Maar voorbij je horizon Daar schittert je alter ego Met een lach zo fel Dat deze wolken weleens verdrijven kon |
|
| Cora (ZIJ): | Woensdag, februari 07, 2007 16:26 |
| Wat mooi dit, liefs, |
|
| Will Hanssen: | Zondag, januari 28, 2007 12:04 |
| Wat heerlijk om weer eens een gedicht van jou te lezen Manja, ik heb je hier een tijd gemist. Soms is de levensweg hobbelig, dan weer steil en ook wel eens zacht glooiend. Liefs, Will |
|
| ato: | Zondag, januari 28, 2007 10:08 |
| fijn om jouw gedichten weer te lezen! :) pieken en dalen beleven = leven |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Manja Moraal | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||