snuif wierook
de deur
gaat dicht
geeft zicht op
lange gangen die
met gebed en
contemplatie
zijn behangen
draag een pij
die ik gekozen heb
omgord het touw
met knopen die
gestrikt zijn
door een toekomst
zonder jou
ik orgel klanken
voel mijn knieën
op gebedenbanken
laat de knopen
glijden langs het
schaamrood van mijn
ongebruikte dijen
snuif wierook uit
vergeten tijden
apostel nog habijt
volg de riten
en de mythen
maar kan er nu voor
even niets in kwijt
als ik kapel
en naar maria ga
haar beeltenis
en oogopslag
goed gadesla
dan zie ik jou ja
jij mijn wereldvrouw
wil melker
28/01/2007
Disciple: | Maandag, januari 29, 2007 01:24 |
Mooi gedicht, maar valt maar een ding op te zeggen... Raise Your Horns To The Pentagram ! | |
fortuna: | Zondag, januari 28, 2007 22:17 |
Stilte en wierook herkenbaar in een beeldend tafereel. Hier straalt rust van uit. Liefs |
|
kleinmeisje: | Zondag, januari 28, 2007 17:24 |
en de stilte van die plek.liefs | |
hiljaa: | Zondag, januari 28, 2007 11:13 |
orgel klanken! sterk verwoord! knufleifs--hiljaa-- |
|
Lia van der Fluit : | Zondag, januari 28, 2007 10:51 |
ik ben gek op wierrook en dat ik een wereldvrouw was wist ik natuurlijk allang,, haha..grapje natuurlijk,,,mooi gedicht van je,,,laifs,Lia | |
dichterbij: | Zondag, januari 28, 2007 10:29 |
dat is echt een wereldvrouw lieve groet |
|
Klaes: | Zondag, januari 28, 2007 10:14 |
prachtig beeldend groet/klaes |
|
elze: | Zondag, januari 28, 2007 10:12 |
een wereld vrouw,,ik ken er ook zo één.. mooi gedicht Wil laifs elze |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 28 januari 2007 | ||
Thema's: |