Verdwenen
herinner mij de nachten toen ik je aankeek terwijl je sliep
je lichaam was er maar zelf zat je verwikkeld in een droom
was zo bang toen en enorm verliefd
verloren in alles wat ik in jou had gezien
praten deden we nooit in de nacht
geen geluid
geen licht
herinner mij de keer dat je weg ging in de vroege morgen
zo zachtjes maar ik vernam het wel
rende door de wind en door de regen
laat mij niet alleen schreeuwde ik
mijn tranen gooide ik in de zee
maar kwamen terug door het vloed
en nee zal je nooit vergeten
o nee
Reacties op dit gedicht
| Chevra Mae: | Maandag, januari 29, 2007 21:16 |
| Met tranen in m''n ogen gelezen. Bedankt! Warme knuffel |
|
| dichterbij: | Zondag, januari 28, 2007 17:28 |
| dit is pijnlijk. begrijpelijk sterkte en een lieve groet |
|
| switi lobi: | Zondag, januari 28, 2007 15:01 |
| Voelbare pijn...sterkte! Liefsliefs, switi lobi |
|
| yazii: | Zondag, januari 28, 2007 14:51 |
| prachtig geschreven | |
| micina: | Zondag, januari 28, 2007 14:44 |
| zo pijnlijk geschreven dit een dikke troostknuf liefs micina |
|
| snoepje: | Zondag, januari 28, 2007 14:20 |
| Vergeten doet een mens nooit ! x |
|
| Windwhisper: | Zondag, januari 28, 2007 13:57 |
| Eeen schreeuw van pijn, diep verdriet voelbaar en leesbaar. Knuffie Sterkte liefs liefs liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 28 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||