Verzonken angst
Verzonken Angst
Zo diep,
In de diepste oceaan.
Ligt het begraven,
Waar ik al jaren om treur.
Elke gedachten,
Verdrinkt me in de oceaan.
Trekt me naar beneden toe,
Tot ik langzaam stik.
Het pakt me vast,
Tussen mijn vingers.
Verstrengeld in mijn haren,
En verzonken in mijn huid.
Het vernauwt mij,
Mijn hart klopt sneller.
Mijn ademhaling wordt zwaarder,
En mijn gedachten stikken.
Dan opeens,
Trekt iets mij uit die diepe duisternis.
Ik kijk op,
En zie jou stralende ogen!
Zo diep,
In de diepste oceaan.
Ligt het begraven,
Waar ik al jaren om treur.
Elke gedachten,
Verdrinkt me in de oceaan.
Trekt me naar beneden toe,
Tot ik langzaam stik.
Het pakt me vast,
Tussen mijn vingers.
Verstrengeld in mijn haren,
En verzonken in mijn huid.
Het vernauwt mij,
Mijn hart klopt sneller.
Mijn ademhaling wordt zwaarder,
En mijn gedachten stikken.
Dan opeens,
Trekt iets mij uit die diepe duisternis.
Ik kijk op,
En zie jou stralende ogen!
Reacties op dit gedicht
| wolkie: | Zondag, januari 28, 2007 18:49 |
| Prachtig mooi verwoord | |
| Nino de Pino: | Zondag, januari 28, 2007 18:43 |
| mooie stralende blauwe letters/ogen, liefs. |
|
| secrets: | Zondag, januari 28, 2007 17:38 |
| Prachtig geschreven!! liefs, secrets |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ~~JeSSiCa~~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||